Van Gaza tot Rijswijk: hoe breng je solidariteit in praktijk?
In dit artikel:
Op zaterdag 11 oktober kwamen ruim honderd mensen bijeen in de Oude Kerk in Rijswijk voor een paneldiscussie over mensenrechten, georganiseerd door GroenLinks en PvdA Rijswijk. Bewoners, activisten en (lokale) politici bespraken zowel internationale kwesties als de betekenis van rechten en solidariteit dichtbij huis.
Michiel Servaes, directeur van Oxfam Novib en mede-initiatiefnemer van de recente massale “Rode Lijn”-demonstratie in Amsterdam, vertelde over zijn ervaringen in Gaza en benadrukte het belang van zichtbaar verzet tegen onrecht. Hij pleitte voor erkenning van Palestina, voor meer internationale samenwerking in plaats van louter ontwikkelingshulp, en voor voortdurende aandacht voor mensenrechtenschendingen wereldwijd.
Het panel bestond verder uit Paulien van der Hoeven (voorzitter COC Haaglanden) en Lichelle de Bruijn (raadslid GroenLinks Rijswijk). Zij richtten de discussie op bedreigingen binnen Nederland: de opkomst van extreemrechts, conservatieve tendensen en het inperken van demonstratierechten. De panelleden discussieerden over wanneer dialoog nodig is en wanneer grenzen moeten worden gesteld, en benadrukten dat gewone handelingen van mensen — zoals het openbaar tonen van affectie — niet politiek gemaakt mogen worden.
Het publiek leverde actief bijdragen en stelde vragen over onderwijs, desinformatie en het integreren van mensenrechten in lokaal beleid. Als concrete voorbeelden werden genoemd: het zichtbaar ophangen van Artikel 1 van de Grondwet in het Huis van de Stad (dat gelijke behandeling en verbod op discriminatie vastlegt) en samenwerking met scholen om uitsluiting tegen te gaan. Bezoekers werden aangespoord lid te worden van lokale verenigingen die opkomen voor minderheden, ook als ze zelf niet tot die groepen behoren.
De organisatie waardeerde de opkomst en de constructieve sfeer; de bijeenkomst bevestigde dat internationale solidariteit leeft onder Rijswijkers en dat lokale politiek daarin een rol kan spelen. De centrale boodschap was dat mensenrechten geen ver-van-ons-bedshow zijn, maar beginnen bij hoe we elkaar hier in de stad behandelen.