De Vlietlijn: Raadpleging of Schijnvertoning?

In dit artikel:

M. Peters uit de regio Den Haag–Rijswijk–Leidschendam‑Voorburg bekritiseert de lopende “raadpleging” over de Vlietlijn als een geregisseerde exercitie in plaats van een serieuze peiling van bewonersopvattingen. Volgens Peters bepalen de MRDH, wethouders (onder meer Keus) en het projectbureau Arcadis de kaders; externe bureaus zoals Populytics zouden zijn ingehuurd om via vragenlijsten gewenste uitkomsten te genereren. Bewoners krijgen volgens hem alleen keuzemogelijkheden binnen voorgedefinieerde hokjes; afwijkende antwoorden worden afgedaan als “past niet in de plannen” of te duur, waarna respondenten vlot uit de enquête worden geleid.

De brief noemt concrete punten: ruim 8.000 uitnodigingen voor de enquête, een grootschalige reclamecampagne met QR-codes om deelname af te dwingen, en de ontspannende situatie dat bewoners binnen korte tijd moeten reageren op een rapport van circa 1.200 pagina’s terwijl ze ook over andere lokale dossiers moeten meedenken. Peters verwijt dat inspraak louter schijn is — reacties verdwijnen “in een la” en de gemeente zet het proces onverminderd voort zonder echte betrokkenheid. Hij haalt aan dat al in 2017 kansen lagen om breed en vroeg draagvlak te meten (onder verwijzing naar wethouder Van Eekelen), maar dat bestuurlijke prioriteiten inmiddels bij andere prestigeprojecten liggen, zoals de Julianabaan en de Mall of the Netherlands.

De kern van Peters’ bezwaar is dat financiële en bestuurlijke belangen de overhand hebben boven lokale kennis en wensen: bewoners worden systematisch buitengesloten, terwijl juist zij vaak meer praktische kennis van het gebied hebben. De brief functioneert als waarschuwing dat huidige consultatiepraktijken het vertrouwen in besluitvorming ondermijnen en pleit voor vroegtijdiger, opener en werkelijk beïnvloedbare inspraak.